YOKSULLUK İÇİMİZDE - MUSTAFA KUTLU

        "Ne ki senden alınmıştır , o senin hayrınadır . İçindeki yoksulluğu hissedebiliyor musun ? "

       Üniversite 'de hocamız sınavda soracağı birkaç hikaye ve roman ismi vermişti bize . Birçoğunu okumuştum ama Yoksulluk İçimizde 'yi okumamıştım . Sınav günü otobüste açmıştım kapağını ,okula gidene  kadar da yarılamıştım kitabı .Sınav bitmişti ama ben dönüş yolculuğunda da devam etmiştim okumaya . Daha sonra da çok sevdiğim bir arkadaşıma hediye etmiştim . Geçenlerde kitapçıda gözüme ilişti birden bire , dayanamadım aldım , yine okudum . Evde , işte , serviste elimden düşürmedim . Çok kısa bir kitap için çok uzun bir süre elimdeydi.

       Kitap çok kısa 100 sayfalık bir hikaye , bir oturuşta okuyabileceğiniz ama kalkmadan üzerine uzun uzun düşünebileceğiniz bir kitap . Süheyla ' nın hikayesini anlatıyor bize Mustafa KUTLU .. Kendisi de kitabın ilk sayfalasından söylüyor ; Ben Süheyla ' nın hikayesini bitirmiştim diye ama
 " Yeni bir Süheyla yeni bir Dünya demektir ."

        Kitabın konusuyla ilgili bir şey yazmayacağım çünkü konusundan çok çok daha derin bir kitap . Her sayfada Süheyla ' nın değişimini , hikayesini okuyorsunuz ;  İşinden , yaşam tarzından , sevdiği her şeyden vazgeçiyor . Zincirlerinden , yüklerinden kurtuluyor . Sadeleşiyor , duruluyor , fazla olan hiçbir şeyi istemiyor Süheyla ; Öyle güzel bir sadeliğin içine atıyor ki  kendini .

         Sevdiğimiz şeylerden vazgeçmek ne kadar zor  ? Kitap tam da bunu anlatıyor .. Etrafımızda , evimizde her yeri saran şu kalabalıklar , ruhumuzu bilmeden nasıl boğuyordur  ? Binalar , beton duvarlar , ruhsuz cafeler  nasıl da sıkıyordur ruhumuzu .. İnsan bir tutam yeşil arıyor , rüzgarlı bir deniz , tahta evler , sade insanlar , sobanın üstünde kaynayan çaydanlık.. İşte bu saydıklarımın hepsi Süheyla ' yı hatırlatıyor bana .. Onun o müsamaha beklerken ki müsamaha gösterişi ... Kitapçıya yolunuz düşerse bir göz atın , göz atmakla kalmayıp alın , okuyun , okutun ..

     Süheyla  ' yı okudukça aklıma Ahlat ağaçları geldi , hani bu dünyaya ait değilmiş gibidirler ya Ahlat ağaçları ..Süheyla da öyle yalnız , hüzünlü , güçlü ...

"Ne ki nefsine ağır geliyor , onu yap  . Kaldırdığın ağırlık miktarınca sana ferah verecektir." 

Kitaptaki güzel bir bölümle bitireyim ;